Changes

OMNIS HOMO DE NECESSITATE EST ANIMAL (NL  16135)

'''OMNIS HOMO DE NECESSITATE EST ANIMAL''' (NL  16135)

Nat lat.  16135, f. 11rb-12vb

Nat lat.  16135, f. 11rb-12vb

Vel posset concedi illa consequentia. Sed consequens peccat per fallaciam figurae dictionis ab immobili suppositione huius quod est ‘omnis homo’ ad mobilem eiusdem; quia in prima accipitur ut pars subiecti, in conclusione accipitur ut signum.

Vel posset concedi illa consequentia. Sed consequens peccat per fallaciam figurae dictionis ab immobili suppositione huius quod est ‘omnis homo’ ad mobilem eiusdem; quia in prima accipitur ut pars subiecti, in conclusione accipitur ut signum.

5. Ad ultimum dicendum quod conclusio illa nihil concludit. Probatio: ‘Chimaera potest non esse, ergo de necessitate Chimaera est Chimaera’. Hoc autem falsum est, quia “nulla propositio verior est illa in qua idem praedicatur de se” <ref> Cf. [[Boethius]], In lib. De interpr. ed. pr., PL 64, 387D; In lib. De interpr. ed. sec., PL 64, 628C.629B.</ref>; sed in hanc: ‘Omnis homo de necessitate est animal’ praedicatur idem de se, quia genus de specie; genus autem est de significato speciei, et si animal non de necessitate sit, adhuc tamen de necessitate potest inesse et hoc inferiori suo, quia talis inhaerentia non ponit existen[35]tiam extremorum secundum esse actuale, sed secundum esse essentiae<ref>Cf. [[Siger of Brabant]], ''Quaestio Utrum haec sit vera: Homo est animal, nullo homine existente''; Bazan 54, 52-56; [[Henry of Ghent]], ''Syncat.''; Braakhuis 368; “Cum enim dicitur ‘Sortes de necessitate est’, ‘ibi’ copulatur esse actuale; sed cum dicitur: ‘Sortes de necessitate est animal’, ibi copulatur esse habituale sive esse essentiale, quod est esse secundum quid respectu esse actualis”; RICARD. DE CLIVE, Quaestiones Metaphysicae, cod. Worcester Cath. Q. 13, f. 125; Ebbesen 157: “Dicendum quod duplex est ens vel esse, sc. quidditativum et esse actualis existentiae. Esse quidditativum est quod communiter se habet ad praeteritum et futurum et praesens”; ex [[Avicenna]], ''Metaphysica'' V, 1; Van Riet 277; cf. etiam [[Roger Bacon]] Comp. stud, theol. 4, n. 99; Maloney 90: “Sed ad hoc cavillant dicentes quod nomen significat rem sub esse essentiae, quod non est esse actuale, sed commune praesenti, praeterito ac futuro”.</ref> vel habitudinale<ref>Cf. [[Richard of Cornwall]], ''Abstractiones'', Omne coloratum est', Pinborg 4: “Dicendum quod haec est vera simpliciter ‘omne coloratum est’, et non tenet ‘omne coloratum est, omne album est coloratum, ergo omne album est’ eo quod aequivocatur ‘esse’. Esse enim in prima propositione est quod est operatio entis et hoc esse quod est ens. Et cum dicitur ‘omne album est coloratum’ est esse conquentiae sive esse habitudinis, cuiusmodi esse est cum dicitur ‘si est album est coloratum’”; ''Abstractiones, Omnis homo de nec. est an.''; Braakhuis 161: “Unde est ibi fallacia aequivocationis, quia in prima propositione est esse habitudinis sive consequentiae et in secunda ut nunc, cum dicitur operatio entis; et aequivocatur esse”; [[William of Sherwood]], ''Introductiones'' 5.3.4.; Lohr 273, 55-65; ''Syncat.''; O'Donnell 71; [[Roger Bacon]], Comp. stud, theol. 4, n. 101; Maloney 92: sed cum mendacia multiplicantur semper, et iterum fingunt unum esse quod numquam a philosophia nec a sapientibus fuit inventum nec receptum, et dicunt illud esse habituale”.</ref>.

5. Ad ultimum dicendum quod conclusio illa nihil concludit. Probatio: ‘Chimaera potest non esse, ergo de necessitate Chimaera est Chimaera’. Hoc autem falsum est, quia “nulla propositio verior est illa in qua idem praedicatur de se” <ref> Cf. [[Boethius]], In lib. De interpr. ed. pr., PL 64, 387D; In lib. De interpr. ed. sec., PL 64, 628C.629B.</ref>; sed in hanc: ‘Omnis homo de necessitate est animal’ praedicatur idem de se, quia genus de specie; genus autem est de significato speciei, et si animal non de necessitate sit, adhuc tamen de necessitate potest inesse et hoc inferiori suo, quia talis inhaerentia non ponit existen[35]tiam extremorum secundum esse actuale, sed secundum esse essentiae<ref>Cf. [[Siger of Brabant]], ''Quaestio Utrum haec sit vera: Homo est animal, nullo homine existente''; Bazan 54, 52-56; [[Henry of Ghent]], ''Syncat.''; Braakhuis 368; “Cum enim dicitur ‘Sortes de necessitate est’, ‘ibi’ copulatur esse actuale; sed cum dicitur: ‘Sortes de necessitate est animal’, ibi copulatur esse habituale sive esse essentiale, quod est esse secundum quid respectu esse actualis”; RICARD. DE CLIVE, Quaestiones Metaphysicae, cod. Worcester Cath. Q. 13, f. 125; Ebbesen 157: “Dicendum quod duplex est ens vel esse, sc. quidditativum et esse actualis existentiae. Esse quidditativum est quod communiter se habet ad praeteritum et futurum et praesens”; ex [[Avicenna]], ''Metaphysica'' V, 1; Van Riet 277; cf. etiam [[Roger Bacon]] Comp. stud, theol. 4, n. 99; Maloney 90: “Sed ad hoc cavillant dicentes quod nomen significat rem sub esse essentiae, quod non est esse actuale, sed commune praesenti, praeterito ac futuro”.</ref> vel habitudinale<ref>Cf. [[Richard Rufus of Cornwall]], ''Abstractiones'', Omne coloratum est', Pinborg 4: “Dicendum quod haec est vera simpliciter ‘omne coloratum est’, et non tenet ‘omne coloratum est, omne album est coloratum, ergo omne album est’ eo quod aequivocatur ‘esse’. Esse enim in prima propositione est quod est operatio entis et hoc esse quod est ens. Et cum dicitur ‘omne album est coloratum’ est esse conquentiae sive esse habitudinis, cuiusmodi esse est cum dicitur ‘si est album est coloratum’”; ''Abstractiones, Omnis homo de nec. est an.''; Braakhuis 161: “Unde est ibi fallacia aequivocationis, quia in prima propositione est esse habitudinis sive consequentiae et in secunda ut nunc, cum dicitur operatio entis; et aequivocatur esse”; [[William of Sherwood]], ''Introductiones'' 5.3.4.; Lohr 273, 55-65; ''Syncat.''; O'Donnell 71; [[Roger Bacon]], Comp. stud, theol. 4, n. 101; Maloney 92: sed cum mendacia multiplicantur semper, et iterum fingunt unum esse quod numquam a philosophia nec a sapientibus fuit inventum nec receptum, et dicunt illud esse habituale”.</ref>.

== 3.  QUAERITUR  TERTIO  DE  VERITATE  HUIUS:  ' HOMO  EST ANIMAL, NULLO HOMINE  EXISTENTE ==

== 3.  QUAERITUR  TERTIO  DE  VERITATE  HUIUS:  ' HOMO  EST ANIMAL, NULLO HOMINE  EXISTENTE ==

Dices quod ens aequivocum est ut sumitur secundum quod est participium - et sic sequitur: ‘Est animal, ergo est’, sed prima consequentia fallit - vel ut sumitur ut nomen est, et sic prima bona est, sed ultima fallit.

Dices quod ens aequivocum est ut sumitur secundum quod est participium - et sic sequitur: ‘Est animal, ergo est’, sed prima consequentia fallit - vel ut sumitur ut nomen est, et sic prima bona est, sed ultima fallit.

Contra. Sicut actus lucis est lucere, sic actus entis est esse. Sed necessario sequitur; ‘Est lux, ergo lucet’; ergo sequitur: ‘Est ens, ergo est’<ref>Cf. [[Robert Kilwardby]], ''Omnis homo de nec. est an.'', cod. Erfurt, Q 328 f. 8va;  Pinborg-Ebbesen  38, 22-28;  [[Richard of Cornwall]], In III Sent., d. 21.</ref>. [37]

Contra. Sicut actus lucis est lucere, sic actus entis est esse. Sed necessario sequitur; ‘Est lux, ergo lucet’; ergo sequitur: ‘Est ens, ergo est’<ref>Cf. [[Robert Kilwardby]], ''Omnis homo de nec. est an.'', cod. Erfurt, Q 328 f. 8va;  Pinborg-Ebbesen  38, 22-28;  [[Richard Rufus of Cornwall]], In III Sent., d. 21.</ref>. [37]

   

   

Dices quod esse est actus entis secundum quod participium est  non secundum quod nomen est.

Dices quod esse est actus entis secundum quod participium est  non secundum quod nomen est.